چوب
داریوش در فرمان بنیاد شهر شوش می‌گوید: «تخته و چوب یکا از گاندرا و کرمانیا آورده شد)».
کاربرد چوب در ایران باستان
داریوش در فرمان بنیاد شهر شوش می گوید: «تخته و چوب یکا از گاندرا و کرمانیا آورده شد)». واژه (یکا) در زبان فارسی همان درخت جگ است که چوبی قهوه ای رنگ و سخت دارد. از این نقش برجسته قصر آپادانا در دوره هخامنشی آشکار می شود که چوب را برای استفاده کاربردی و تزئینی در دوران مادها نیز به کار می گرفتند. در قسمتی از این نقش برجسته یک درباری ماد در حال حمل یک صندلی چوبی مشاهده می شود که مربوط به سده پنجم پیش از میلاد است.
مصرف چوب در بناهای دوره قاجار و معاصر
در دوران قاجاریه ساختمان در شکلهای کلاه فرنگی و طره های پیش آمده زیبا مانند عمارت باغ ارم در شیراز, شمس العماره و کاخ گلستان و سلطنت آباد در تهران و بسیاری از بناهای دیگر چوب به شکل خاصی در آنها به کار رفته است. به طور کلی از چوب و فراورده های آن در بناهای صد سال اخیر به عنوان مصالحی موثر در ستون های چوبی، پوشش های سقف های دوجداره خارجی و توفال سازی، همچنین در ساختن درهای ارسی و پنجره های ظریف با کارهای هنری مختلف استفاده گوناگون شده است.
در سالیان گذشته و همچنین در روزگار اخیر از وجود چوبهای مقاوم جهت کلافبندی ساختمان های چوبی در شمال ایران، چه در حالت سنتی و چه در کیفیت و کاربرد روشهای امروزی به ویژه در شیروانی سازی های گوناگون نهایت استفاده می شود.
از وجود چوب و فراورده های آن در ساختمان های جنگلی و موسسات جنگلبانی و اسکلت کلبه های روستایی و ساختمان های مسکونی چوبی محدود و انبارهای آنها، همچنین انبارهای وسیع کشاورزی و برخی از سالنهای دامداری و مرغداری و سالنهای وسیع ورزشگاهها و آموزشگاهها و درمانگاه ها و مواردی دیگر بسته به نوع آب و هوا ساخته می شود.
امروزه از چوب برای ازاره سازی، کف سازی های پارکت، قاب سازی های سقف و دکورسازیها و کابینت های چوبی و بخصوص درهای چوبی با روکش های زیبا بهره کافی گرفته می شود. همچنین از وجود چوب برای ساختن دیوارهای جدا کننده و در مجموع انواع قالب بندی های کفراژ جهت کارهای بتونی و انواع داربستهای باربر و مقاوم استفاده می شود و به طور کلی پس از سنگ، آجر، گچ و آهک، چوب نیز یکی از مصالح بسیار موثر در امر ساختمان سازی می باشد.